مقدمه:
مردم شناسي يا انسان شناسي فرهنگي، خطوط تمدن و فرهنگ يا خصيصه هاي فرهنگي گروههاي انساني را بررسي مي كند. زير بناي واقعي مردم شناسي يا انسان شناسي اجتماعي - فرهنگي، مردم نگاري است. در حقيقت مردم نگاري ثبت و ضبط اطلاعات و جمع آوري مصالح و لوازم مادي تحقيق در محل يا در موضوع مورد مطالعه است. و منظور از آن تدوين كاملترين تابلوي ممكن از يك محل مي باشد، و موضوع مورد مطالعه مي تواند تمام گستره هاي فرهنگي تاريخي و جغرافيايي را در بري بگيرد. «دكتر عسكري خانقاه، 1373» بنابراين مردم شناسي در ارتباط با ساير علوم از جمله تاريخ، جغرافيا،اقتصاد، سياست، جامعه شناسي و بر اساس روش استدلال استقرائي، حركت از موضوعات به سمت كل، در صدد شناخت اين گستره ها مي باشد. در اين تحقيق كه نوعي تحليل مردم شناسي است سعي شده است تا موضوع مورد مطالعه كه شهر صائين قلعه و اماكن مذهبي تاريخي آن از جهات مختلف، جمعيتي جغرافيايي، فنون، اقتصاد، دين، زبان، عادات، آداب و رسوم و ... مورد بررسي و شناخت قرار گيرد. مردم شناسي مي تواند در اين بررسي يك جامعه ابتدائي يا روستايي يا جوامع صنعتي مدرن را مورد مطالعه قرار دهد. و از گرايش هاي مهمي كه در زمره ي مهمترين تفكرات مردم شناختي هستند يعني تكامل گرايي، كه در جستجوي آن است كه جاي انسان را در بين ساير انواع حيوانات تعيين كند، كه توسعه فرهنگي را منشعب از چند مركز ايجاد و ابداع بداند و كاركرد گرايي كه همه وقتش را بر روابط كاركردي بين ويژگيهاي فرهنگي مختلف درنهادهاي اجتماعي متمركز نموده و ساخت گرايي و ... استفاده نمايد ...