همة انسانها اضطراب را در زندگى خود تجربه می‌کنند و طبیعى است که مردم
هنگام مواجهه با موقعیتهاى تهدیدکننده و تنش‌زا مضطرب می‌شوند، اما احساس
اضطراب شدید و مزمن در غیاب علت واضح، امرى غیرعادى است.
اضطراب شامل
احساس عدم اطمینان، درماندگى و برانگیختگى فیزیولوژیکى است. به‌طور کلى
اضطراب یک احساس منتشر، بسیار ناخوشایند و اغلب مبهم دلواپسى است که با یک
یا چند حس جسمى مانند احساس خالى شدن سر دل، تنگى قفسه سینه، طپش قلب،
تعریق، سردرد و غیره همراه است.
بررسیها نشان می‌دهد که اضطراب در
مردها، طبقات اقتصادى مرفه و جوانان کمتر است و در زنان، افراد کم‌درآمد و
سالمندان بیشتر شایع می‌باشد.
علائم و نشانه های اضطراب
ـ عصبى بودن، آرام و قرار نداشتن
ـ تنش
ـ احساس خستگى
ـ سرگیجه
ـ تکرر ادرار
ـ طپش قلب
ـ بی‌حالى
ـ تنگى نفس
ـ تعریق
ـ لرزش
ـ نگرانى و دلهره
ـ بی‌خوابى
ـ اشکال در تمرکز حواس
ـ گوش به زنگ بودن
اضطراب در کودکان و نوجوانان
بسیارى
از کودکان هنگام قرارگیرى در وضعیت جدید مثل روبرو شدن با افراد جدید،
احساس اضطراب کرده و به‌طور خجالت‌آورى به مادر و پدر، افراد فامیل و یا
وابستگان به اصطلاح «آویزان» می‌شوند.
معمولاً والدین می‌توانند
آنها را تشویق به خروج از «منطقه امن» بکنند. هر چند بعضى از کودکان در
مقابل این شرایط مقاومت کرده و آنها را نمی‌پذیرند. به‌منظور کمک به کودکان
در این موقعیت باید صبر و حوصله کافى داشت به‌طوریکه آنها احساس اعتماد به
نفس کافى جهت مقابله با مسائلى که به نظرشان مشکل مى آید، را کسب کنند.
بسیارى از والدین از این احساس کودکانشان آگاه نیستند تا روزى که
آنان به مشکلى برخورد می‌کنند مثل روز رفتن به مدرسه و ... منشاء این
اضطراب در کودکان ناشناخته می‌باشد. اغلب ترکیبى از یک ترس ناشناخته و
فقدان کنترل همراه با یک طبیعت ناشى از شرم و خجالت زمینة بسیارى از اضطراب
کودکان را تشکیل می‌دهد.
بسیارى از شکایتهاى کودکان در دوران
ابتدائى مدرسه همچون درد معده یا سوزش سر دل و یا دردهاى پراکنده دیگر،
ناشى از وجود یک اضطراب نهفته در کودکان است که وجود اختلاف در خانواده و
نگرانى در پدر و مادر می‌تواند از علل آن باشد که این نگرانى مستقیماً به
کودک انتقال یافته و با این شکایات بروز مى کند.