تحقیق ,مقاله,پاورپوینت علمی,پرسشنامه,مدیریت,حسابداری

مقدمه:

درک موقعيت تاريخي انسان در گذر از مرز قرن ها در ابعاد متفاوت ،گسترده وسيعي را در جنبه هاي مختلف در مقابل متفکرين  گسترده است آنچه در اين ميان بيش از هر موضوع ديگري اذعان به محدود بودن منابع غذايي در جهان ونيز پراکندگي غير عادلانه آن در جوامع کنوني اين حجم وسيع دندانهاي گشوده را که با ضريب نزديک به 3% در سال نيز در حال گسترش است.با چه غذايي مي توان پر کرد؟ و با کدام فرضيه قابل قبول مي توان نظريه ماستوس را مردود دانست و با توليدي به حجم قرين به نياز بيش از 7 ميليارد ي کره خاکي رسيد.که اين خود فقط بخشي ضروري از نيازهاي بستري در قرن آتي است که آنها نيز هر يک به فاجعهاي مي مانند در همين ابعاد.

گفته مي شود « سده بيست ويکم ، نزاع بر سر منابع غذا وآب خواهد بود ... »

منتزع از فاجعه جهاني موضوع ، اگر مسئله را در چهارچوب جغرافيايي کشورمان نيز مطرح نماييم ، سرزمين مقدسي که خداوند آب و هواي هفت اقليم عالم را در آن به وديعه نهاده و بر گستردۀ خاکش ثروتي عظيم و تواني بي کران منظور داشته است ، اگر شکر نعمتش  را با همت مردانه اي برنياوريم و با گريز از وادي بي برنامگي و سر درگمي ،تصميمات غير منطقي ، روش هاي خلق الساعه و مديريتهاي ضعيف و غير علمي نعمتش را سپاس نگوييم خيلي سريعتر از آنچه  به وهم گنجد ابعاد فاجعه ملموس خواهد بود  

سده بيستم ميلادي هنوز به سالهاي مياني نرسيده بود که نام آن را قرن اتم گذاشتند ودر همان سالها بود که نخستين بمبهاي اتمي به دست آدمي آزمايش مي شد وآزمايشگاه آن پهنه زيست محيطي خود آدمي و موجودات زنده ديگر انتخاب شده بود!چند سالي نگذشته بود نام ديگري بر روي اين قرن نهادند و آن را « قرن تکنولوژي» يا «  قرن فن آوري » خواندند و در سالهاي پاياني اين قرن به قرن فضا ،قرن موشک و قرن کامپيوتر مشهور شد. هنوز در سالهاي آغازين قرن 21 هستيم که نام « قرن غذا »را برايش برگزيدهاند واين نامي است که از سوي دانشمندان و متخصصان مواد غذايي انتخاب و بسياري از جامعه شناسان وسياستمداران نيز اين حقيقت شگفت را پذيرفته اند که در قرن بيست ويکم هيچ گونه سلاح کشتار جمعي به کار گرفته نخواهد شد،اما نبايد پنداشت که در قرن حاضر هيچ گونه تهديدي براي آدميان و موجودات زنده ديگر وجود نخواهد داشت ولحظه انفجار نزديک است.

آنچه قطعي است و برخورد با آن گريزي نيست واقعيت حدود 80ميليون جمعيت در گذر از قرن حاضر است. در کشوري که در ابعاد فرهنگي در جدالي نامحدود با قدرت هاي جهاني است و در همين راستا الگويي معتبر که اگر خودمان را در اين صفحاتي که در دسترس داريد، محدود به تربيت نيروي انساني آن هم محدود در موضوع غذا  بدانيم، باري بس سنگين تر از توانمان بر دوش داريم. انتظاري که از شما عالمان در علوم غذايي  وشما صاحبان صنايع غذايي در گذر  از اين راه داريم اين است که در حصول به هدف ياريمان کنيد ودر يافتن طريق معرف در اين برهوت راهگشايمان باشيد.