تحقیق ,مقاله,پاورپوینت علمی,پرسشنامه,مدیریت,حسابداری

براي برنامه نويسي در محيط گرافيكي نياز به مقدماتي براي ورود به محيط گرافيك است . اولين خط هر برنامه گرافيكي بعد از دستور Program ، فرمان زير است :

Uses graph ; 

با استفاده از دستور uses برنامه شما مي تواند از پيمانه ها و ثوابت توربو پاسكال استفاده كند . اين ثوابت و پيمانه ها در فايلي كه يك unit ناميده مي شود جاي مي گيرند . كدي كه در حالت گرافيكي توسط كامپيوتر توليد مي شود ، به نوع كامپيوتر بستگي دارد . بنابراين نوع سخت افزار گرافيكي كه در اختيار سيستم است بايد به توربو پاسكال اعلام شود . براي اين كار از دو متغير Driver و Mode بصورت زير استفاده مي شود :

Var

Driver , Mode : Integer ;

محتواي اين دو متغير نوع سخت افزارهاي گرافيكي سيستم را مشخص مي كند . براي تعيين حالت گرافيكي از دستور زير استفاده مي شود :

InitGraph (Driver, Mode, ‘…….’) ;

رويه InitGraph سيستم گرافيكي شما را بررسي كرده و سپس در متغيرهاي Driver و Mode مقادير مناسب را قرار مي دهد . پارامتر رشته اي ‘……’ شاخه اي را مشخص مي كند كه در آن نرم افزار كنترل سيستم گرافيكي شما وجود دارد . رشته اي كه بدون كاراكتر است ‘ ‘ به اين معناست كه اين نرم افزار در شاخه جاري قرار دارد . 

اين نرم افزار همواره در شاخه BGI قرار دارد و معمولا" در محلي است كه برنامه توربو پاسكال نصب شده است . بنابراين بايد آدرس شاخه BGI را بجاي اين رشته بنويسيم . براي انعطاف پذير شدن برنامه و قابليت اجراي آن روي سيستم هاي مختلف معمولا" يك نسخه از شاخه BGI را در شاخه اي كه برنامه در آن قرار دارد ، كپي مي كنيم .

صفحه نمايشي كه مانند يك صفحه مختصات است :

در برنامه نويسي گرافيكي موقعيت هر خط يا هر شكلي را كه روي صفحه نمايش رسم مي كنيد ، بايد كنترل كنيد . صفحه نمايش را در محيط گرافيكي بصورت مختصات X-Y تعدادي نقطه مي توان در نظر گرفت . در اكثر نمايشگرها ابعاد متداول عبارتند از : 200×320 ، 350×640 ، 480×640 . كه معمولا" تعداد نقاط در محور X ها بيشتر است