تحقیق ,مقاله,پاورپوینت علمی,پرسشنامه,مدیریت,حسابداری

چكيده 

عمليات تزريق، عبارتست از اقداماتي كه طي آن سيالي سخت شونده تحت عنوان دوغاب با عبور از مسيري خاص كه توسط عمليات حفاري احداث گرديده است، وارد محيط زمين شده و تحت فشاري معين، درون ناپيوستگي هاي آن قرار مي گيرد. 

در صورتي كه حين فرايند تزريق، تقابل چنداني بين دوغاب و محيط ميزبان صورت نگيرد، به گونه اي كه دوغاب فضاهاي خالي را پركرده و هيچگونه جابجايي يا تغيير شكلي را در پيكره محيط ايجاد نكند، عمليات تحت نام تزريق پركنندگي معرفي مي گردد. اين نوع تزريق را عموما بمنظور رفع مشكلات ژئومكانيكي و پايدارسازي خاك هاي غيرچسبنده كه عموما درشت دانه اند، بكار گرفته مي شوند. به علت نفوذپذيري بالا، ورود دوغاب به اين قبيل خاكها براحتي صورت مي پذيرد. در ادامه، دوغاب سخت شده در فضاهاي خالي، موجب ايجاد اتصالات مكانيكي مناسبي در محيط خاك مي شود كه پيوستگي آن را افزايش خواهد داد. بنابراين، عمليات تزريق پركنندگي به عنوان يكي از روش هاي اصلي بهبود خواص مكانيكي در خاكهاي غير چسبنده است.

در اين مقاله، ضمن بررسي كيفي اين عمليات از نظر پارامترهاي اصلي آن، يعني موقعيت و ابعاد منطقه تزريق، ملاحظات اجرايي، آرايش گمانه ها، فشار تزريق و مواد مورد استفاده، به عنوان مطالعه موردي، پروژه بهسازي پي ايستگاه راه آهن كلگن آلمان و تزريق در آبرفت هاي پي سدالاعلي مصر، مورد بحث و بررسي قرار گرفته اند.