در قالب word و در 9 صفحه، قابل ویرایش.
مقدمه
به منظور انحراف و خارج نمودن آبهاي ناشي از بارندگي , تثبيت و کنترل سطح آب زيرزميني تا عمق و تراز معين و مهار سيلابها در حين اجراي عمليات عمراني (وپس از پايان کار) بايد زهکشي محوطه انجام شود به عبارت ديگر به مجموعه عملياتي که در آن آبهاي زيرزميني و سطحي جمع آوري شده و به بيرون از محوطه هدايت مي شوند , زهکشي گفته مي شود
بطور کلي زهکشي به دو صورت سطحي و عمقي انجام مي شود .
ــ زهکشي سطحي :
کليات
تخليه آبهاي سطحي شامل جمع آوري , هدايت و دور کردن آبهاي سطحي از سواره رو و حريم راه بوده و طراحي سيستم تخليه آب هاي سطحي شامل روش هاي تخليه آبهاي سطحي و طراحي ابنيه فني و تسهيلات مربوطه (پل ها , کانالها , جداول و ...) مي باشد.
طرح تخليه آبهاي سطحي بايد با رعايت معيارهاي فني و با توجه به پارامترهاي متکي به آمار و مسائل ايمني و اقتصادي تهيه شود . در اين سيستم , آبهاي سطحي را بايد به سرعتي به خارج از حريم راه هدايت نمود که آب فرصت ايستايي نيابد و با نفوذ به لايه هاي زيرسازي و روسازي به شبکه آبهاي زيرزميني نپيوندد . در همين راستا طرح تخليه آبهاي سطحي طوري تهيه مي شود که از تجمع رواناب سطحي به شکل جريان رواناب صفحه اي بيش از 3 ليتر بر ثانيه اجتناب شود .
تخليه آب هاي سطح راه
آب موجود در خاک بستر موجب کاهش مقاومت خاک و در نتيجه کاهش قدرت باربري سيستم روسازي مي شود که بايد اين آب کنترل و دفع شود . آب ناشي از بارندگي معمولا به 3 بخش تقسيم مي شود . بخشي از آن در سطح رو سازي جاري شده و به جوي ها و زمينهاي پست اطراف راه جريان پيدا مي کند . بخشي ديگر به علت وجود درزها و ترک هاي لايه رويه به داخل سيستم روسازي نفوذ کرده و باعث افزايش ميزان رطوبت خاک بستر روسازي مي شود , و بالاخره بخشي ديگر آب ناشي از بارندگي تبخير مي شود که معمولا مقدار آن در مقايسه با مقداري که جريان پيدا مي کند و يا قسمتي که در روسازي نفوذ مي کند کم است .